فارس: شهيد تفحص «مجيد پازوکي» متولد اول فروردين ماه سال 1346 است؛ وي بعد از پيروزي انقلاب اسلامي به عضويت بسيج مسجد لرزاده درآمد و براي گذراندن دوره آموزشي در سال 1361 به عنوان تخريبچي، وارد جبهه‌ شد؛ وي در اين مسير يک بار از ناحيه دست راست مصدوم شد و بار ديگر از ناحيه شکم؛ حالش خوب نبود اما درد را با خنده پذيرايي مي‌کرد.
 
پس از پايان جنگ تحميلي در سال 1369، منطقه کردستان، کاني‌مانگا و پنجوين حضور او را در قرارگاه رمضان و جنگ با ضدانقلاب و اشرار غرب کشور به خاطر سپردند؛ در سال 1371 با آغاز کار تفحص لشکر 27 محمدرسول الله(ص) در منطقه جنوب او نيز  به خيل جستجوگران نور پيوست و با اطلاعات دقيق از منطقه، گذرگاه مي‌زد.
 
مجيد بعد از عروج دوست ديرينه‌اش شهيد «علي محمودوند» مسئوليت گروه تفحص لشکر 27 را بر عهده گرفت و در روز هفدهم مهر ماه سال 1380، نزديک پاسگاه وهب عراق منطقه عمومي فکه به شهادت رسيد و پيکر مطهرش در قطعه 27 بهشت زهرا(س) نزديک مزار دوست هميشگي‌اش علي آقا، آرام گرفت.
 
سردار «جعفر جهروتي‌زاده» جانباز 70 درصد، راوي آشناي مناطق عملياتي فکه، عين‌خوش و شرهاني در گفت‌وگوي با فارس خاطره‌اي را از شهيد پازوکي روايت مي‌کند:  
 
***
شهيد «مجيد پازوکي» براي‌مان تعريف مي‌کرد: «در منطقه فکه بوديم؛ يکي از عراقي‌ها که مدتي در ايران اسير بود، به زبان فارسي تسلط داشت، مي‌گفت که يکي از سربازان ايراني را کشته و در نقطه‌اي که خودش نشان مي‌داد، به خاک سپرده است و اصرار مي‌کرد برويد او را پيدا کنيد.
 
ما به او توجهي نکرديم تا به کارمان برسيم؛ آن عراقي هم رفت؛ صد متر جلوتر رفته بود که ديديم نشسته روي زمين و گريه مي‌کند؛ ما تعجب کرديم و به سراغش رفتيم؛ آن عراقي، خودش را روي پيکر شهيدي که تقريباً سالم مانده بود، انداخته و گريه مي‌کرد و مي‌گفت: والله، اولياء الله؛ عراقي هم به اين رسيده بود شهداي ما برگزيده بودند».
 
شهيد پازوکي هم بعد از مدتي در همان جايي که اين شهيد پيدا شده بود، به شهادت رسيد.